Μετά από πολλά χρόνια στην μελέτη και διδασκαλία της Βυζαντινής μουσικής και αφού πλέον δεν διδάσκω, αισθάνθηκα την ανάγκη (μέσα από τις νέες τεχνολογίες) να επικοινωνήσω με φίλους ιεροψάλτες και να προσφέρω αφενός συμβουλές και γενικότερη βοήθεια σε όσους μελετούν και αγωνίζονται για την μουσική τους τελειοποίηση, στην ιερή αυτή τέχνη.  Ευγνώμων για την μουσική κληρονομιά που μου πρόσφεραν οι δάσκαλοί μου, πιστεύω οτι απλώς μεταλαμπάδευσα κι εγώ την γνώση, προσθέτοντας το προσωπικό μου «λιθαράκι».

 

 

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

... ας γνωριστούμε καλύτερα, κυρίως με τους νεότερους:

(παρατίθεται βιογραφικό από το βιβλίο «Βυζαντινοί ύμνοι της θείας Λειτουργίας»):

            «Ο Αργύριος Δίντσης γεννήθηκε στη Χαρίεσσα Ημαθίας το 1927.  Από μικρός διακρινόταν για την καλλιφωνία του και την μουσική του αντίληψη.  Τα πρώτα μαθήματα στη Βυζαντινή Μουσική τα πήρε από τον αείμνηστο πατέρα του Αθανάσιο, ο οποίος ήταν άριστος μουσικός και καλλίφωνος ψάλτης.  Το 1952, μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, πηγαίνει στον Άρχοντα Πρωτοψάλτη της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, Αθανάσιο Καραμάνη, για να ολοκληρώσει τις σπουδές του στην ψαλτική τέχνη και να διαμορφώσει το ύφος του.  Επί τριάντα και πλέον χρόνια διακονεί σε αναλόγια διαφόρων Ναών από τη θέση του Πρωτοψάλτη». 

Συγκεκριμένα, έψαλλα ως πρωτοψάλτης στους παρακάτω Ναούς:

1. Μητροπολιτικό ναό Γιαννιτσών «Ι.Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου»

2. Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Βέροιας

3. Μητροπολιτικό Ναό Εδέσσης «Ι.Ν.Αγίας Σκέπης»

4. Ιερό Ναό «Άγιος Σάββας» (Παναγία Κυριώτισσας) Βέροιας

5. Μητροπολιτικό ναό Βέροιας Ι.Ν.Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου»

6. Περιστασιακά στην ενορία μας Ι.Ν.Αγίου Δημητρίου Χαρίεσσας.

 

Συγχρόνως:

Διετέλεσα καθηγητής Βυζαντινής μουσικής και χοράρχης στην σχολή της Ιεράς Μητρόπ.Βεροίας και Ναούσης.

1. Ιδρυτικό στέλεχος του Συλλόγου Ιεροψαλτών της Ιεράς Μητροπόλεως «Κωνσταντίνος Πρίγγος»

2. Συγγραφέας του βιβλίου «Βυζαντινοί ύμνοι της θείας Λειτουργίας»

 

 

Η ενασχόλησή μου με την Βυζαντινή μουσική πιστεύω ότι ήταν αναπόφευκτη καθώς ιεροψάλτης και άριστος γνώστης της βυζαντινής μουσικής ήταν ο πατέρας μου Αθανάσιος Δίντσης, ο οποίος διέκρινε το μουσικό μου χάρισμα και μου έδωσε τα πρώτα βήματα στην Βυζαντινή μουσική και το αναλόγιο, αλλά και την αγάπη για την Εκκλησία μας και το διάβασμα.  Η οικογένειά μας εξάλλου ήταν πολύ «κοντά» στην Εκκλησία, ο παππούς μου -πατέρας της μητέρας μου Χρυσής- ήταν ιερέας και ο πατέρας μου ήταν πρωτοψάλτης στην εκκλησία της ενορίας μας. 

Την Βυζαντινή μουσική την αγάπησα πολύ και για τον λόγο αυτόν ασχολήθηκα πάρα πολύ, σχεδόν ολοκληρωτικά με την εκμάθησή της.  Μόνο όταν αγαπάς κάτι πολύ, μπορείς να δοθείς ψυχή τε και σώματι.  Δεν την είδα ως βιοποριστικό επάγγελμα, ήταν καθαρή αγάπη για την μουσική και την εξύμνηση του Θεού.  Το βιοποριστικό μου επάγγελμα ήταν η γεωργία, σκληρό και πολλές φορές ασύμβατο επάγγελμα με την ψαλτική και την διδασκαλία.  Είχα όμως την στήριξη της συζύγου μου Πασχαλίνας, που μου συμπαραστάθηκε και στάθηκε δυνατή βοηθός στην αγροτική δουλειά και την οικογένειά μας.  

Το 1985 σταμάτησα την ενεργό διακονία μου στο αναλόγιο,  εκτός κάποιων περιστάσεων.  Συνέχισα όμως την επιμέλεια χειρόγραφων συνθέσεών μου (παλαιών και νέων), με σκοπό την συγκέντρωσή τους σε ένα βιβλίο που εξέδωσα με τίτλο :«Βυζαντινοί ύμνοι της θείας Λειτουργίας».